Het is de week van de eenzaamheid. Beter gezegd: de week tégen eenzaamheid. In deze week wordt aandacht gevraagd voor mensen die eenzaam zijn en worden mogelijkheden aangeboden om daar wat tegen te doen.
In deze week wordt veel nadruk gelegd op wat je kunt doen. Er zijn ontelbaar veel activiteiten waar mensen elkaar ontmoeten en nieuwe contacten kunnen leggen. Niks mis mee. Of beter gezegd: ik hoop dat heel veel mensen daarmee geholpen zijn!
Maar daarmee zijn we er nog niet. Ik vermoed dat heel veel mensen eenzaam zijn van wie je het niet verwacht. Ook mensen die er van de buitenkant helemaal niet eenzaam uitzien. Je kunt genoeg sociale contacten hebben en je toch eenzaam voelen.
Eenzaamheid heeft een diepere laag. Het raakt aan wie je bent, aan je existentie. Het raakt aan je mens zijn en aan je levensbeschouwing. Letterlijk: hoe je het leven beschouwt.
Een gesprek met een geestelijk verzorger kan goed doen, als je eenzaamheid ervaart. Ik zeg niet: we gaan het wel oplossen. Zo simpel is het niet. Juist als je niet geholpen bent met een simpele oplossing, wil ik er zijn om te luisteren naar jouw verhaal.