Mijn werk als geestelijk verzorger en voorganger is veelzijdig. Ik voer gesprekken, ik houd voordrachten, ik zit in vergaderingen en er is van alles te organiseren. Op mijn werk zijn veel verschillende werkwoorden van toepassing. Maar er is één woord dat eruit springt: luisteren. Een treffende beschrijving vond ik in het boekje ‘Ommetje van geluk’ van Marinus van den Berg. Hij kan het weten, als geestelijk verzorger met tientallen jaren ervaring.
Luisteren is een werkwoord. Luisteren werkt. Luisteren kan veel doen. Luisteren doet vaak meer dan je denkt.
Luisteren is een persoon. Jij bent het die luistert of niet. Luisteren kun je zien. Je kunt het aan iemand zien. Je ziet het of iemand je ontvangt.
Luisteren is niet niets zeggen. Luisteren is aandacht. Luisteren is oprechte interesse. Luisteren is soms vragen: Wil je daar meer over zeggen? Kun je me helpen om dit beter te begrijpen? Of vragen: versta ik het goed als ik het zo samenvat? Luisteren is samen zoekend verdergaan.
Ik probeer niet teveel te zeggen en niet te weinig, precies zoveel als nodig. Ik zou willen dat dat altijd lukt. Bij ieder persoon en in ieder gesprek is dat anders. Luisteren is een werkwoord, een prachtig ambacht.